- Οικοινωνικοί και ιδεολογικοί όροι της δημιουργίας της λαογραφικής επιστήμης στην Ελλάδα του 19ου αι. μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ου.
- Παράλληλη ααφορά στο ιστορικοινωνικό πλαίσιο της Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Τουρκίας και Ρωσίας καισ την αρχή των αντίστοιχων εθνικών λαογραφιών.
- “Το ρομαντικό πλαίσιο” ( στην Γερμανία, στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια).
- Η Λαογραφία τον Μεσοπόλεμο στην Ελλάδα και τη Γερμανία: ο Στίπλων Κυριακίδης
- Η Λαογραφία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο: Γ. Μέγας, Δ. Λουκάτος, Άλκη Κυριακίδου – Νέστορος, Μ. Μερακλής, η ” Σχολή των Ιωαννίνων”.
- Η μελέτη της σύγχρονης Λαογραφίας ( θεματολογία , χαρακτηριστικά, κατάταξη ύλης, θεματικές, κ.λπ.).
- Μέθοδοι: από την ιστορικοσυγκριτική μέθοδο στην κοινωνιοΪστορική.
- Οι σχέσιες της με τις άλλες συγγενείς ανθρωπιστικές επιστήμες ( κυρίως Ιστορία, Κοινωνική Ανθρωπολογία – Εθνολογία).
- Βασικές Λαογραφικές έννοιες:”λαός”,”λαϊκός”,”ήθη- έθιμα”, “επιβίωση – αναβίωση εθίμων”, “φολκλορισμός”, “συνέχεις και ασυνέχειες”, “ιστορικότητα των λαογραφικών φαινομένων”.
- Η προφορικότητα ως κύριο χαρακτηριστικό του λαϊκού πολιτισμού.
- Αστική Λαογραφία ( Άστεια και αστικοί πολιτισμοί:σ’υγχρονη θεώρηση).
- Εισαγωγή στη μεθοδολογία της επιτόπιας έρευνας.